Burhan Doğançay Sanatçı Bilgisi İçin Tıklayınız

Burhan Doğançay

BURHAN DOĞANÇAY (1929 - 2013)

1929 yılında İstanbul'da doğan Burhan Doğançay, sanat eğitimine babası ünlü ressam Adil Doğançay ve Türk ressam Arif Kaptan'ın yanında başladı. Doğançay, 1950 yılında Ankara Üniversitesi'nden hukuk diploması aldı ve 1953'te Académie de la Grande Chaumière'de sanat kurslarına katılırken (1950–55) Paris Üniversitesi'nden ekonomi doktorası aldı. Doğançay'ın kolaj ile soyutlamayı birleştiren kapsamlı pratiği, resim, foto muhabirliği ve kaligrafiyi grafik sanatı, heykel, resim ve fotoğrafları içeren devasa bir eserde kullanıyor. Hayali bir tarihi çağrıştıran, unsurların ve anonim şehir sakinlerinin bıraktığı izler aracılığıyla zamanın geçişini kaydeden bir tablo olarak şehir duvarlarına olan hayranlığıyla tanınır.

Doğançay, natüralist tarzda sanat eserleri yaparak geçirdiği bir dönemin ardından 1955 yılında Türkiye Ticaret Bakanlığı'nda görev yapmak üzere Fransa'dan Ankara'ya gitti. Ancak Doğançay'ın sanat pratiğindeki dönüşümün kıvılcımını ateşleyen şey, 1960'ların başında New York'ta diplomat olarak yaşamasıydı. Özellikle Doğançay, 1963 yılında 86. Sokak'ta yürürken “şimdiye kadar gördüğüm en güzel soyut resim” dediği tabloyla karşılaştı.¹ Aslında bu, içinde poster kalıntıları olan bir duvar, kırık desenlerden oluşan bir takım yıldızdı ve Doğançay'ın hemen fark ettiği bir tabloydu. kabataslak çizildi (ve daha sonra yeniden işlenerek bir tabloya dönüştürüldü). 1964 yılında, kendisini doku, mekan ve hafızanın görsel deneyimini keşfetme aracı olarak sıklıkla şehir duvarlarını kullanan bir sanata adamak için diplomatik kariyerinden vazgeçti. Ayrıca dünyanın her yerindeki şehirleri fotoğraflarken foto muhabirliği sosyal yorum tarzını da benimsedi. Genel Kent Duvarları (1963–2013) tuval üzerine yapılan büyük çalışma serisinin yanı sıra, harap bulunmuş nesnelere benzeyen kapılar yaptığı Kapılar (1965–2010) heykelsi montajlarını da yarattı. Aralarında New York Metro Duvarları (1967–2002), New York'un Mavi Duvarları (1998–2004) ve İskender'in Duvarları (1995–2000) bulunan diğer tematik seriler de kentsel yaşama dair perspektifler sunuyor. İkincisi, Doğançay'ın New York şehir merkezinde terk edilmiş bir büyük mağaza olan Alexander's'a yaptığı ziyaretlerden ilham aldı. Bu devasa tahtalarla kaplı binayı süsleyen posterler ve grafitiler, yapıyı daha az göze çarpan bir hale getirmek için siyah kağıtla kaplandı, ancak çok geçmeden kağıttaki delikler altında ne olduğunu ortaya çıkardı. Doğançay'ın desen ve kolajın bu hayaletimsi görünümüne olan ilgisi, onu ağırlıklı olarak siyah ağırlıklı olmak üzere altmış büyük tablodan oluşan bir seri yaratmaya yöneltti. Kent duvarındaki diğer varyasyonlar arasında ahşap paneller ve tuvallerden oluşan, işaretler ve oklar içeren bir dizi karma teknik çalışma olan Detours (1966–95) ve Doğançay'ın kaligrafik gölgeler oluşturan kağıt dallarını boyadığı Kurdeleler (1972–89) yer alır. geometrik formların etkileşimi.

Doğançay'ın kişisel sergileri Paris'teki Centre Georges Pompidou'da (1982); Köln Baukunst-Galerie, Köln (1982); Seibu Sanat Müzesi, Tokyo (1989); Rusya Devlet Müzesi, Saint Petersburg (1992); Brooklyn Tarih Topluluğu, New York (2000); Kennedy Sanat Müzesi, Atina, Ohio (2001); Dolmabahçe Kültür Merkezi, İstanbul (2001); Siegerlandmuseum, Siegen, Almanya (2003); ve Ohio Üniversitesi Sanat Galerisi, Atina, Ohio, (2010). İstanbul Modern, 2012 yılında Doğançay'ın eserlerinin büyük bir retrospektifini düzenledi. Aralarında Rusya Kültür Bakanlığı Takdir Madalyası (1992) ve Türkiye Ulusal Yaşam Boyu Başarı ve Kültüre Katkı Sanat Madalyası'nın (1995) da bulunduğu çeşitli ödüller aldı. 2004 yılında İstanbul'da açılan Doğançay Müzesi'nde sanatçının ve babasının eserleri yer alıyor. Doğançay, 16 Ocak 2013'te İstanbul'da hayatını kaybetti.

Brandon Taylor'dan alıntı, “Doğançay'ın Dünyası”, Burhan Doğançay: Kent Duvarlarının Elli Yılı, eds. Angela Doğançay ve Birnur Temel, exh. kedi. (Münih: Prestel, 2012), s. 18.